Nikt nie widzi Twojego cierpienia, nikt nie widzi Twojego smutku, nikt nie widzi Twojego strachu, lecz oni wszyscy widzą Twoje błędy.

Cześć wszystkim :) dzisiaj o tym, co czujemy, jak czujemy się w tym wielkim Świecie, w którym czasem nie ma dla nas miejsca. Czy warto jeszcze być sobą??? Co to nam da ??? Ile znaczymy dla nich wszystkich ?? Nie łatwy temat, wiem to, ale za często gubię się w nim, aby nie móc o nim nic powiedzieć. Czy każdy upadek daje nam zwiększoną siłę ?? Jeśli chcecie iść ze mną przez tę drogę i dowiedzieć się ile człowiek ma sił, aby ukryć prawdę, serdecznie zapraszam :)

Mimo naszego trudu, wkładanych z całego serca prób nikt nie chce dostrzec to, że pragniemy stać się inną osobą. Gdy spoglądają, Ci w twarz nie, widzą młodej, silnej osoby, która chcę się podnieść, odkupić swoje wszystkie grzechy, ale kogoś, kto popełnił straszne błędy, czarne oczy mówiące o przeszłości, dlaczego ??? Czy człowiek nie ma prawa zagubić się, upaść ??? Dla ciebie to normalna osoba, żyjąca, wykonująca swoje obowiązki, ale dla Zośki czy Maryśki to ta, która zdradziła, pogrążyła. One już nie znają twojego imienia, bo nie jesteś nikim dla nich.
 

Nie poda Ci ręki, nie da nadziei na lepsze jutro, tylko dlatego, że jesteś inna. Jakimi wartościami żyjemy ?? Ile znaczy dla nas człowiek ?? Czy jest kolejnym pionkiem do biznesów ??? Czytając, to zastanów, się ile jest dla ciebie warta osoba, która, mimo że ją ranisz, jest przy tobie, gdy jesteś chory, smutny, ona wszystko rzuci, aby być przy tobie, aby podać Ci szklankę gorącej herbaty, przytulić, powiedzieć kocham. Kiedyś przeczytałam piękny cytat, który utkwił mi na dobre w głowie i w sercu, i kiedy ktoś bardzo bliski odchodzi, kiedy mam żal do całego świata przypominam go sobie:

 

- Dlaczego dobrzy ludzie umierają ??

- Jeżeli jesteś w ogrodzie, to jakie kwiaty zbierasz ??

- Te najpiękniejsze.

- Właśnie.

 



Nikt nie widzi Twojego cierpienia, nikt nie widzi Twojego smutku, nikt nie widzi Twojego strachu, lecz oni wszyscy widzą Twoje błędy. Taki nosi tytuł mój dzisiejszy wpis, nie wybrałam go bez powodu. Kiedy stoisz przed aparatem, fotograf próbuje uchwycić Twoje piękno, skupiasz się na tym, aby wyjść jak ta modelka w gazecie. Nie oddajesz piękna, które tkwi głęboko w Tobie, ale pragniesz być kolejną podróbką Joanny Krupy. Więc moje pytanie brzmi: Czy warto być jeszcze sobą w tym wielkim świecie ?? Pierwsze słowa, które cisną, się na usta to, nie wiem. Naprawdę nie wiem. Przecież oni wszyscy szukają tych zgrabnych, pięknych, pewnych siebie. Więc czy dadzą szanse prostej dziewczynie, mieszkającej w małym miasteczku ?? Szczerze wątpię. Jednak po przeczytaniu tych wszystkich poradników jak być szczęśliwym, co robić, aby poznać samą siebie, mam dość, zamykając komputer, zamykam, na chwilę coś, co, pociąga mnie w swoją stronę. Odchodzę od laptopa i nie widzę przepaści, nie czuję trzęsienia Ziemi. Dlaczego ??? Czy te wszystkie poradniki pomogły mi ?? Sprawiły, że kłopoty się rozmyły ??? Nie, zapominam o tym, że na swoich ranieniach zwisają słuchawki. Przez które płynęła muzyka, jedyna w swoim rodzaju, mówiąca Nie patrz w dół. Może dlatego nie widzę przepaści ??

Nigdy nie trać wiary,musisz poznać siebie wszystkie labirynty kiedyś kończą się. Zostaw to co było chociaż czas przeminął,oni razem z nim. To jedna ze zwrotek piosenki, która nie pozwala mi patrzeć w dół, nie pozwala przywrócić swoje błędy, troski. Mimo że czasem nikt nie chcę podać dłoni, wiem, że właśnie gdzieś tam ktoś napisał, nagrał piosenkę, nie dlatego, aby jeszcze więcej zarobić, ale pomóc takim jak np. ja powstać, kiedy wszyscy każą siadać. Walczyć o swoje, kiedy wszyscy zabierają, to na co tyle, pracowałam. To właśnie dzięki niej dziś to ja mogę podać komuś dłoń.

 

 

Jeśli, będziesz, sama, wejdź na mojego bloga, popatrz w niebo i pomyśl, że ja też pod nim stoję i zawsze możesz na mnie liczyć, Jestem tutaj, aby pomagać, wspierać, być po prostu być. Pamiętaj !!!