Ro­biąc zdjęcie łapiemy je­den frag­ment nasze­go życia, by za parę lat mieć coś do cze­go zaw­sze można wrócić.

Pop­rzez zdjęcie, słowa i ich to­nację jes­teśmy wsta­nie prze­kazać połowę wspom­nienia. Dru­ga połowa po­zos­ta­je w naszym ser­cu i ni­jak nie da się te­go prze­kazać dalej.

Dla­tego kocham fo­tog­ra­fię, przeglądając mo­je zdjęcia mogę powrócić do chwil i wspom­nień. 

Wspom­nień, które trzy­mam w sercu.  

Często przeglądam sta­re zdjęcia. Nie tyl­ko one są na­macal­nym do­wodem is­tnienia cze­goś co już minęło, zniknęło lub się skończyło, jest coś jeszcze, co in­tensyw­niej do­tyka nasze wnętrze, to wspom­nienia. Nie mam naszych zdjęć, przez co dla świata nig­dy nie is­tnieliśmy, ale mam nasze wspom­nienia, w nich trwam nadal. 

Kiedyś nas zabraknie, at­ra­ment wyblaknie, zdjęcia pożółkną , wspom­nienia umkną... 

Kocham oglądać zdjęcia.

Te wszys­tkie ra­dos­ne i te mniej ra­dos­ne chwi­le uchwy­cone w kil­ku ty­siącach pik­se­li, do których można powrócić w każdej chwili.

Przy­wołują wspom­nienia, często uśmiech na twarzy.

Niesa­mowi­te jak łat­wo uwie­cznić wspa­niałą chwilę... 

"ja­kie to zdjęcie stare"

- mówi­my pat­rząc na zdjęcie z dzieciństwa,

nie zda­jemy so­bie spra­wy z te­go, że zes­tarze­liśmy się tak sa­mo jak to zdjęcie. 

Nig­dy z tobą nie rozmawiałam,

Zo­baczyłam two­je zdjęcie i coś poczułam,

Nie jes­teś ideal­ny z wyglądu,

Lecz czuję ,że ideal­ny w środku. 

Spoj­rzał na jej zdjęcie os­tatni raz, wśród hu­ku karabinów

wie­dział że odtąd już nie będzie mógł przy niej być.

Przy­cisnął więc sta­re już, po­dar­te nieco zdjęcie do ser­ca 

i od­szedł . . . by czu­wać nad nią. 

Kiedyś ludzie wie­rzy­li, że ro­biąc zdjęcie dru­giemu człowieko­wi - kradną mu duszę. Dziś ro­biąc zdjęcie dru­giemu człowieko­wi, sta­ram się 'wyjąć' mu duszę i 'przyk­leić' na pier­wszy plan.

Fo­tog­ra­fia uwy­dat­nia duszę. Marze­nia. Cha­rak­ter. Od­da­je Nas. 

Zdjęcie to ja­kiś mo­ment, chwi­la, którą uwie­czniasz. Mniej dla Ciebie ważna, lub bar­dziej. Możesz w przyszłości po­kazać ją swoim dzieciom, lub przy­jaciołom. Zdjęcie to nie tyl­ko ja­kiś głupi ob­ra­zek. Ono przy­wołuje wspom­nienia. Kiedyś spoj­rzysz na zdjęcie i po­wiesz "Ale to były cza­sy...", z uśmie­chem na twarzy. Mówię Ci, tak będzie

Każdy z Nas mam wiele zdjęć w swojej szufladzie. Każde ujęcie po jakiś czasie wywołuje łzy w naszym sercu. Lecz są takie zdjęcia, które nigdy się nie zestarzeją, nie pogną, nie zaginą, bo właśnie TY jesteś tym zdjęciem! Przedstawiałam Wam kilka najbliższych mojemu sercu cytatów o zdjęciach. Sama uwielbiam fotografie mam ich pełno, bo nie wyobrażam sobie życia bez nich, to nie tylko słit focie, ale kawałek mojego życia, mojej pasji, miłości, szczęścia. Dzięki firmie Printu miałam możliwość zgromadzić wszystkie swoje wspomnienia, chwile, które trzymam bardzo mocno w sercu w fotoksiążce. "

 Jest to idealny pomysł na zebranie swoich wspomnień, zdjęć z wakacji, urodzin, koncertów w jedną księgę, która nie zagubi się jak pojedyncza odbitka, nie pognie się w torebce, a zapach świeżo wywołanych zdjęć pozwoli choć na chwilę zapomnieć o wszystkim co dzieje się wokół Ciebie.  Rodzice są najważniejszymi osobami w naszym życiu, dają nam miłość, troskę, współczucie, a my jako dzieci zbieramy ich słowa do skarbnicy życia. Taka fotoksiążka sprawdzi się wspaniale jako prezent na różne okazje dla naszych najbliższych - może pełnić funkcję podziękowania dla rodziców lub prezentu na urodziny czy dzień Babci i Dziadka.

A wy lubicie wywoływać zdjęcia, czym są dla Was?